تقديم به قهرمانان شهيد قتل عام 67 -آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند----آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند/ رفتند و شهر خفته ندانست کیستند/ فریادشان تموج شط حیات بود/ چون آذرخش در سخن خویش زیستند/ مرغان پرگشوده طوفان که روز مرگ/ دریا و موج و صخره براشان گریستند/ می گفتی٬ ای عزیز :«سترون شده ست خاک»/ اینک ببین برابر چشم تو چیست