نگاهی به بحرانهای اجتماعی در سال ۹۴یک روز ایرانی؟!
لینک به منبع
سالی که از یک صبح تا شب آن،
480 خانواده بر اثر طلاق از هم
پاشید
11نفر خودکشی کردند
3نفر توسط آخوندها اعدام شدند
7200نفر به میلیونها بیکار فعلی
اضافه شد
و متقابلاً در 16- 17 نقطه کشور، مردم اقدام به حرکتهای
اعتراضی کردند.
نبود آزادی و آسایش در سال 1394 کماکان دو مشکل اصلی
مردم بود که اکثریت جامعه ایرانی، از شهری و روستایی را هم‌چون سالهای پیش، عذاب داد.
دو مشکلی که حتی رسانه‌های رسمی رژیم هم نتوانستند
آنها را ندیده بگیرند.
همان‌طورکه نتوانستند، امواج اعتراضی مردم را انکار
کنند اما تلاش کردند با تبلیغ سرکوب در کنار پیام‌های بازرگانی، دیکتاتوری را هم مانند
فقر، ضروری و عادی جلوه دهند!
با اینهمه، اول
بهمن 94 پاسدار حسین ذوالفقاری معاون وزیر کشور گفت: مردم، 5هزار تجمع صنفی و غیرصنفی
در طول سال جاری تا بهمن ماه داشته‌اند که به جز دو سه مورد، بقیه مدیریت شده بودند.
این البته تنها یک واکنش طبیعی و اولیه اجتماعی در
برابر حاکمیتی بود که بیلان روزانه آن، در رسانه‌هایش این‌طور اعلام شد:
سال94 زندانها سر ریز کردند و رژیم تلاش کرد با اجرایی
کردن طرح زندانی کردن مردم در خانه‌هایشان با پابندهای دیجیتال! مشکل کمبود زندان را
جبران کند.
سال 94، واردات، باقیماندة کشاورزی و صنعت بومی ایران
را فلج کرد.
60درصد کارخانه‌ها تعطیل، مزارع، ویران و وسعت بیابانهای
ایران از 30 به 80 میلیون هکتار رسید (امتیاز20اسفند 94)
و روز به روز به تعداد کارتن خوابها و حاشیه نشینهای
شهرها افزوده شد.
بیکاری سراسری از یک‌سو و گرانی آب و نان و برق و
مسکن و گاز و سوخت از سوی دیگر، در کنار سرکوب، هر روز عرصه را بر مردم تنگتر کرد.
تعداد روستاهای متروکه که از آغاز حاکمیت آخوندی
شتاب گرفته بود در سال 94 به 33هزار رسید.
پس از کشاورزان، نوبت کارگران بود. به اعتراف نماینده
شورای حکومتی کارگران در یک برنامه تلویزیونی (اسفند94) کارگران آن‌چنان از فقر زمینگیر
شدند که دیگر توان زندگی ندارند.
در مورد کم و کیف حرکتهای اعتراضی در سال 94 مراجعه
کنید به مقاله ”سال ۹۴سال اعتراضها و فریادها “ در سایت مجاهد.
در مورد وضعیت دستمزد کارگران در سال 94 مراجعه کنید
به ”گفتگو با عباس داوری مسئول کمیسیون کار شورای ملی مقاومت درباره حداقل دستمزد کارگران
“ در سایت مجاهد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر