نمایش جمعه قم:
«آمریکا و غرب بدعهدی را آغاز کردند»
نمایش جمعه سمنان:
«بدعهدی آمریکا در برجام جلوه‌یی از اعتماد نابه‌جا به آن است»
نمایش جمعه شهرستان
لنده: «برجام نمونه‌یی روشن از بدعهدی آمریکایی است»
نمایش جمعه ماسال:
«در برجام1 باخته‌ایم، عده‌یی شعار برجام ۲ و ۳ می‌دهند»
نمایش جمعه نصرآباد:
«روح برجام تغییر رفتار ایران»
نمایش جمعه خراسان
شمالی: «برجام تنها یک تاکتیک بود»
نمایش جمعه مشهد:
«آمریکا به برجام خیانت می‌کند/تحریمها شدیدتر و طرحهای ضدایرانی فراوان شده است»
این آه و ناله‌ها،
گوشه‌یی از موجی است که نمایشهای جمعه(20فروردین) و همه نهادها و رسانه‌های رژیم را
درنوردیده است. با اشکال مختلف، از سوز و گداز تا دود و دم و عربده‌کشی. مثلاً پاسدار
حسین دهقان، وزیر دفاع رژیم جیغ بنفش کشیده است که «یاوه‌گوییهای سران کاخ سفید در
توسعه توانمندیهای ایران تأثیری ندارد» (تلویزیون رژیم ـ 21فروردین95) حسین سلامی،
جانشین سرکرده سپاه پاسداران که مسئول عربده‌کشی و تبلیغات گوبلزی در این نهاد
است، موشکهای رژیم را عامل «بقای» نظام دانست و گفت: «آمریکاییها صلاحیت اظهارنظر»
در این مورد را ندارند و پاسدار جزایری، معاون ستاد کل نیروهای مسلح رژیم هم به گفته
تلویزیون رژیم، «قدرت موشکی» را «خط قرمز جمهوری اسلامی» دانست و با نگرانی گفت: «آمریکاییها
هم‌چنان در رؤیای سریال برجامها هستند» که «یکی از آنها سلب اقتدار موشکی» نظام است.
این موارد به‌مصداق
مشت نمونه خروار، نشان می‌دهد که ولوله سراپای رژیم را گرفته است. علت چیست؟
اگر دامنه همین
موج را در تلویزیون رژیم دنبال کنیم، به‌جواب نزدیکتر می‌شویم: «جان کری در نشست کشورهای
عضو شورای همکاری خلیج فارس گفت: ما می‌توانیم تحریمهای بیشتری را ضدایران به
علت آزمایشهای موشکی آنها اعمال کنیم. تمام تلاش خود را در سازمان ملل به‌کار خواهیم
گرفت تا قطعنامه جدیدی ضدایران به علت فعالیتهای این کشور صادر شود… جان کری در گفتاری
متناقض، خواستار برجام دیگری در منطقه شد و تأکید کرد بعد از آسوده شدن از اتمی ایران،
منتظر تغییر رفتار ایران در منطقه هستیم… پس از اتمی، اکنون باید به تروریسم و دخالتهای
ایران در منطقه، رسیدگی شود» (تلویزیون رژیم ـ 21فروردین95).
تلویزیون در ادامه
همین خبر افزود: «ارنست مونیز، وزیر انرژی آمریکا هم با اشاره به فشارهای آمریکا بر
کشورمان تأکید کرد: ایران هم‌چنان برای جذب سرمایه‌های لازم به‌منظور توسعه صنایع نفت
و گازش با چالشهایی مواجه است».
در همین چند خبر
که تلویزیون رژیم انتخاب و تنظیم کرده، 3عامل وحشت آخوندها آشکار است:
اول: وعده «تحریمهای
بیشتر» و تلاش برای تصویب «قطعنامه جدیدی» علیه رژیم در شورای امنیت.
دوم: تأکید بر استمرار
تحریمهای قبل از برجام به‌ویژه در بخش «صنایع نفت و گاز»، به‌رغم اعلام لغو آن بعد
از اجرایی شدن برجام.
سوم: پیگیری برجام
منطقه‌یی و تأکید بر فرارسیدن زمان حسابرسی رژیم به‌خاطر تروریسم و دخالتهایش در منطقه.
معنی فعال بودن
این سه‌عامل این است که حلقه طناب تحریمها و بحرانها که گلوی نظام را می‌فشرد، به‌رغم
اجرایی شدن برجام نه‌تنها باز نشده، بلکه می‌رود تا هرچه تنگتر شود. یعنی در صورت عملی
شدن این تهدیدها، رژیم شدیدتر از قبل در وضعیت خفگی باقی می‌ماند، در حالی که حالا
عوارض خوردن زهر هم بسا بر وخامت این وضعیت افزوده است. حالا می‌توان تا اندازه‌یی
علت چنین موج سنگینی از آه و ناله و ابراز نگرانی را در سراپای رژیم فهمید.
اما یک سؤال وجود
دارد. مگر اظهارات یک مقام آمریکایی در مصاحبه با یک کانال تلویزیونی، چه اهمیتی دارد
که رژیم را تا این حد وحشت‌زده کند؟ تهدید بر سر تحریمهای بیشتر، توسط قدرتهای غربی،
پیش از این نیز وجود داشته است. چرا حالا با چنین واکنشهایی مواجه شده است؟
جواب این است که
این روزها در پی فعالیتها و افشاگریهای گسترده مقاومت ایران از جمله در زمینه اقدامات
موشکی رژیم (اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران 11فروردین) و تشکیل جبهه‌یی گسترده و دو حزبی در
کنگره آمریکا برای مقابله با رژیم ایران، ضرورت وارد آوردن فشار هرچه بیشتر به این
رژیم، وارد متن رقابتهای انتخاباتی شده و هر کاندیدایی تلاش می‌کند در این زمینه روی
دست سایرین بلند شود. به این شرایط، باید فشار افکار عمومی آمریکا و کشورهای غربی و
همچنین فشار کشورهای منطقه راهم افزود، همان کشورهایی که از دخالتهای تروریستی و جنگ‌افروزانه
رژیم آخوندی به تنگ آمده‌اند. در این صورت رژیم خوب می‌فهمد که موضوع فقط حرف نیست
و خواه ناخواه، تحولات جهانی در جهت هرچه تنگتر شدن فضای تنفسی برای نظام ولایت‌فقیه
پیش می‌رود. سمت و سوی تحولات برای رژیم را می‌توان از تیتر روزنامه حکومتی وطن امروز
(21فروردین 95) دریافت: «پایان تلخ سریال برجام».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر