مهرداد هرسینی:
با آغاز شروع سال جدید مقام « معظم رهبری » در سخنانی بیاد ماندنی سال پیش رو را سال «دولت، همدلی و همزبانی» اعلام کرد. در پی اعلام سخنان «عمود خیمه نظام» که قند را در دل بسیاری از متولیان و کارگزاران حکومتی آب کرده بود ، ظاهرا قرار براین بود که منبعد در این نظام شقه شقه شده و بهم ریخته چرخ قضا و بلا بر «وحدت » بچرخد و تمرکز نیروهای رژیم بر مسائل استراتژیکی مانند اتمی، بحران های منطقه ای و بین المللی استوار شود.
اما وقایع چند روز گذشته و بویژه رویارویی باندهای متخاصم بر سر قبر خمینی دجال، آنهم در مقابل چشمان حیرت زده «سفرای خارجی و ناظران بین المللی» که به عنوان مهمان ویژه به این برنامه پرخرج دعوت شده بودند، خود تائیدی دیگر بر وجود بحران های عمیق و لاعلاج در درون نظام ولی فقیه بود.
سخن از شقه و شکاف عمیقی است که از فردای سرکوب خونین قیام مردم در سال 88 دیگر قابل کنترل نیست و هر روز هزینه های سنگینی را بر گردن هر دو باند متخاصم می گذارد. فشار های اجتماعی و روبه رشد ازسوی گسل های درون جامعه و خواسته های بحق مردم برای دستیابی به حقوق بشر، دمکراسی، کار، مسکن، آزادی و زندگی بهتر، تبعات و فشارهای مضاعفی را متوجه راس نظام آخوندی کرده و به این شقه و شکاف در کنار افشاگری های مقاومت ایران و مجاهدین خلق ضریب دو چندان زده است.
ابعاد این روند که بطور اتودینامیک بر تار و پود هئیت حاکم تاثیر ویژه ای گذاشته است، همین شقه و شکاف و بلبشو میان باند ولی فقیه و باند رفسنجانی – روحانی بر سر مسائل کلیدی و استراتژیکی مانند سیاست داخلی، اقتصاد، مالی، سیاست خارجی و توافق احتمالی اتمی است.
در این رابطه آخوند روحانی خطاب به ولی فقیه طلسم شکسته ضمن سهم خواهی و علم کردن «میزان رای مردم است» گفت: «امام آن انقلابی‌ای نبود که بعد از پیروزی انقلاب به رأی مردم بی‌اعتنا باشد بلکه انقلابی‌ای بود که در کمتر از ۵۰ روز مردم را پای صندوق آرا دعوت کرد. کدام انقلاب را در منطقه و جهان سراغ دارید که چنین کرده باشد که رهبر آن اعلام کند میزان رأی مردم است؟ امام حتی نوع حکومت را به رأی مردم گذاشت. جمهوری اسلامی ایران، گرچه با بیان امام و نهضت او ساخته شد، اما آخرین آجرش با رأی مردم بود».
خبرگزاری حکومتی ایسنا 13 خرداد 1394
ترجمان این سخنان همان گوشزد کردن دوران «طلایی امام» به ولی نعمت جدید و نمکدان شکنی وی برسر تقسیم قدرت میان باند های حکومتی است. زیرا به شهادت تاریخ این جماعت که امروز لباس اعتدال به تن کرده اند، همان باند های سرکوبگر خط امام دیروز اند که در دنائت و رذالت، در جنگ، ترور و کشتار دگراندیشان از هیچ «خدمتی» برای نظام آخوندی کوتاهی نکرده بودند.
بهرحال وضعیت این رژیم درب و داغان را ببینید که حتی تحمل نزدیک ترین « یاران امام راحل » را که بواقع بزرگترین بخش از «دلواپسان» نظام را تشکیل می دهند، ندارد. خامنه ای که یک روز هم تحمل این سخنان را نداشت، بر سر قبر خمینی که به تشنج شدید میان باند های متخاصم تبدیل شده بود، در پاسخ به «رئیس جمهور و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام» بی پروا آنان را مورد « لطف و محبت ملوکانه » قرارداده و افزود: «اين تحريفها باعث مي‌شود نظام سيلي بخورد.
اگر ملت ايران بخواهد به اون هدفها برسد بخواهد اين راه را ادامه بدهد بايد راه امام بزرگوار رو درست بشناسد، اصول او را درست بشناسد. نگذارد شخصيت امام را تحريف كنند..... در داخل هم بعضي ندانسته، بعضي هم دانسته، تحريف مي‌كردند، حتي زمان حيات خود امام. هر حرفي را كه به نظرشان پسنديده بود به امام نسبت مي‌دادند در حالي كه ارتباطي به امام نداشت. بعد از رحلت امام هم همين جريان ادامه داشته است، حتي تا آن‌جايي كه بعضي حرفها و بعضي اظهارات امام را به صورت يك آدم ليبرال كه هيچ قيد و شرطي در رفتار او در زمينه‌هاي سياسي حتي در زمينه‌ها فكري و فرهنگي وجود ندارد، معرفي مي‌كنند».
سایت حکوممتی انتخاب 14 خرداد 1394
البته همه مردم ایران و بویژه قربانیان و بازماندگان قتل عام های سیاسی ناشی از سبعیت و بربریت این رژیم خونریز و ضد مردمی بخوبی می دانند که آن امام دجال و گور بگور شده هرگز ،، لیبرال ،، نبود و بیان چنین سخنانی بیشتر مصرف گرم کردن مجالس بزم حکومتی را دارد و لا غیر.
از لیبرال بودن تفکرات خمینی، رفسنجانی یا همان ،، ملیجک دربار امام،، در خاطرات خود با اشاره به فتوای قتل عام سندانیان سیاسی در سال 67 این چنین یاد می کند: «با آقای موسوی اردبیلی در باره مطالب خطبه‌های جمعه (۱۴ مرداد) مذاکره کردیم». در این روز (یک هفته بعد از شروع اعدام‌ها) موسوی اردبیلی در نماز جمعه گفت: «جمع کثیری (مجاهدین) از ایران رفته‌اند و آنجا[عراق] برای خودشان بساط و دستگاه و سازمان درست کرده‌اند. یک جمعی هم در ایران در زندان‌ها هستند... قوه قضایی در فشار بسیار سخت است که چرا اینها را محاکمه می‌کنید؟ اینها که محاکمه ندارند، حکمش معلوم، موضوعش هم معلوم است و جزایش نیز معلوم می‌باشد. قوه قضایی در فشار است که اینها چرا محاکمه می‌شوند، قوه قضایی در فشار است که چرا تمام اینها اعدام نمی‌شوند و یک دسته‌شان زندانی می‌شوند (شعار:"منافق زندانی اعدام باید گردد)».
دانشنامه ویکی پدیا
به هرحال صرفنظر از پرانتز بالا، هرآنچه که قراربود در سالمرگ بنیانگذار نظام آخوندی به مراسم وحدت و یا بقول ولی فقیه ،، همدل و وهمزبانی با دولت ،، بیانجامد ، به صحنه درگیری و رویارویی علنی میان باندهای درونی نظام با شعارهایی علیه دولت و شخص آخوند روحانی و باند رفسنجانی تبدیل شد.
واقعیت در درون این نظام پوسیده و میرا این است که که باند رفسنجانی بخوبی ولی فقیه را در ضعیف ترین نقطه ممکنه به گوشه ی رینگ کشانده است. بهترین زمان برای این دور از نبرد در درون جناح های رژیم نیز همان نمایش انتخاباتی مجلس خبرگان و مجلس حکومتی و همچنین زمان مذاکرات اتمی و جام زهر پیش رو برای ولی فقیه می باشد. رفسنجانی بخوبی می داند که خامنه ای نه زمان و نه راهکارهای زیادی برای برون رفتن از بحران خود ساخته دارد.
منطقی ترین آنها، همان سرکشیدن جام زهر بدون اما و اگر می باشد. لذا براین منطق بهترین فرصت برای سهم خواهی به یقین پیش از رسیدن به هرگونه توافق احتمالی است. همچنین یکبار دیگر به اثبات رسید که خامنه ای خود بزرگترین مشکل و سد برای حل و فصل مشکلات درونی رژیم است و این شخص رهبر است که آگاهانه و داوطلبانه به جنگ داخلی درون نظام دامن میزند. در این رابطه حسن ، تنها ،، یادگارامام،، در همان مراسم به صراحت ولی فقیه را این چنین به چالش می کشد: «روزی اگر تقدیر قرار بگیرد، رهبری معظم انقلاب، فرمانده کل قوا، تصمیم بگیرند، اختلافات در همه سطوح برداشته می‌شود و یک کلام خواهیم شد».
17 خرداد 1394
برگرفته از سايت همبستگي ملي ايران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر