سطح زندگی شهروند ایرانی بسیار پایین‌تر از ثروتی است که کشورش از ان برخوردار است. سوال این‌است که ایران چگونه با مسائل داخلی خود برخورد خواهد کرد؟ چگونه از پول‌های آزاد شده در نتیجه لغو تحریم‌ها و همچنین درآمدهای نفتی استفاده خواهد کرد؟
نظام ایرانی بر ثروت عظیم و متنوعی نشسته است. خداوند ثروت‌های فراوانی به آن کشور ارزانی کرده است. از نفت گاز گرفته تا خاک حاصلخیز، آب، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، معادن، محصولات مختلف کشاورزی و ثروت‌های دریایی متنوع. با این وجود شهروند ایرانی در سطحی بسیار پایین‌تر از ثروت کشورش زندگی می‌کند.
آمار به دست آمده از داخل ایران از سطح زندگی مردم، نشانگر حقایق وحشتناکی است که از کشور ثروتمندی همچون ایران انتظار نمی‌رود. برپایه آمارها، ۴۰ درصد از کل مردم ایران زیر خطر فقر زندگی می‌کنند. از این میان ۵۰ درصد از بازنشستگان، ۷۵ درصد از معلمان و ۹۰ درصد از کارگران هستند. از سوی دیگر وضعیت بد معیشتی در ایران بر دانش‌آموزان و دانشجویان تاثیر خود را گذاشت تا جایی که آمار از ترک تحصیل برخی دانش‌آموزان در سال‌های نخستین آموزش و پیوستن آن‌ها به بازار کار حکایت دارد تا بتوانند به خانواده‌هایشان در غلبه بر سختی زندگی کمک کنند. به گفته معاون وزیر آموزش و پرورش ایران، در یک سال گذشته بیش از سه میلیون دانش آموز از مراحل مختلف تحصیلی پیش از دبیرستان، ترک تحصیل کردند. همچنین برخی آمارها از ترک تحصیل حدود ۶۵ هزار دانش‌آمرز ۶ تا ۹ سال حکایت دارد که ۵۰ درصد آن‌ها از استان‌های سیستان و بلوچستان و کردستان هستند. علاوه بر این آماری که شاید خیلی‌ها را شگفت زده کند، نسبت بی‌کاری در ایران از ۳۰ درصد تجاوز می‌کند که ۴۰درصد از ان‌ها دارای مدارک تحصیلی عالی هستند.
بخشی از مردم ایران برای غلبه به این رنج‌ها و واقعیت‌های تاسف برانگیز، به مواد مخدر پناه بردند. بدین ترتیب جامعه ایرانی از پدیده مصرف مواد مخدر و اعتیاد به آن رنج می‌برد تا جایی که هیچ خانواده ایرانی نیست که از وجود یک معتاد به مواد مخود در میان خود، خالی باشد. پیامدهای این پدیده از معتادان به مواد مخدر فراتر رفته و به خانواده‌ها رسیده است. برخی از روزنامه‌های ایرانی داستان‌هایی از برخی از معتادان به مواد مخدر نوشته‌اند که اقدام به فروختن فرزندان خود به منظور به دست آوردن پول برای خرید جرعه‌ای از این زهر یا تلاش برای یافتن زندگی بهتر برای فرزندانشان و در عین حال به دست آورد مقداری پول کرده‌اند. با کمال تاسف به نظر می‌رسد که نظام ایرانی از این وضعیت خوشش آمده است چرا که سپاه پاسداران خود یکی از تاجران مواد مخدر در داخل و خارج است و از درآمدش برای تامین هزینه فعالیت‌های خود استفاده می‌کند.
بسیاری می‌پرسند: چه چیزی باعث می‌شود جامعه ایران از این وضعیت رنج ببرد به ویژه این‌که ملت‌های منطقه را در وضعیت رفاه می‌بیند و او خود دورانی همچون آن‌ها یا دستکم در درجه‌ای نزدیک به آن‌ها از رفاه برخوردار بود؟ چرا سیاست در جهل نگاه داشتن مردم اجرا شده و نسبت بی‌سوادی بر خلاف دیگر کشورهای جهان، بالا می‌رود؟ چرا اخلاق سیر نزولی به خود گرفته و به گفته شماری از روحانیون و دانشمندان جامعه ایرانی، بسیاری از مردم از اعتقادها و ارزش‌هایی که به آن‌ها ایمان داشتند، رو برگرداند تا جایی که بسیاری هشدار می‌دهند که این پدیده جامعه را در نوردیده است؟ و در نهایت این‌که ایران چگونه با مسائل داخلی تعامل خواهد کرد؟ چگونه از پول‌های آزاد شده و در آمدهای نفتی در صورت بالا رفتن صادرات آن استفاده خواهد کرد؟ در کنار همه این سوال‌های منطقی، سوال‌های بسیاری وجود دارد که نیازمند بحث است. اما مهمتر آن است که ملیت‌های ایرانی به این سوال‌ها بیندیشند و برای رها شدن از این رنج‌های انباشته شده، چاره‌ای کنند.
از سوی ما، می‌توانیم بگوییم زمانی که قیمت بشکه نفت به ۱۴۰ دلار رسید، وضعیت معیشتی شهروند ایرانی بهبود نیافت. اکنون هم روحانی از نبود امکان بهبود وضعیت اقتصادی در آینده نزدیک با وجود وعده‌هایی که دو سال پیش در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری داد، سخن می‌گوید؛ آن زمان که می‌خواست مردم را بر ضرورت انتخاب شدنش در درجه اول و دست‌یابی به توافق هسته‌ای با غرب در درجه دوم متقاعد کند. از این رو به نظر می‌رسد رنج‌های شهروندانی ایرانی ادامه خواهد یافت و نظام بر پرداخت درآمدهای نفت، گاز و... به شبه‌نظامیان و احزاب مرتبط در منطقه خاورمیانه ادامه خواهد داد. اما وضعیت برای شهروند ایرانی یا به شکل کنونی ادامه می‌یابد یا بدتر شده و آروزهایش دود می‌شود.
منبع: روزنامه الوطن