«لا اکراه فی‌الدین» یا «جام زهر اجتماعی؟!
آخوند موحدی کرمانی: بدحجابی فقط یک گناه عادی نیست، بلکه با امنیت کشور بستگی دارد. آن بد حجاب شاید هم متوجه نباشد، اما عملاً داره دهن کجی به نظام جمهوری اسلامی نشان میدهد».
علی جنتی، وزیر سانسور آخوند روحانی:
«بحث منکر بی‌حجابی؛ آیا تا کنون از خود پرسیده‌ایم که با وجود سالها تلاش نتوانسته‌ایم با آن مقابله کنیم؟ تمام دخترانی که 30سال از عمر آنها گذشته است، تربیت شده‌ی ما هستند. چرا هرچه زمان می‌گذرد در زمینه‌ی حجاب پس‌رفت و عقب‌گرد داریم؟ و نتوانستیم به‌رغم وجود همه نهادهای فرهنگی با این پدیده مقابله کنیم؟».
اینها نمونه‌هایی از اعتراف به شکست خط سرکوب جوانان و زنان توسط آخوندهاست که هر باندی با زبان خودش به آن اعتراف میکند. حالا رفسنجانی این اعترافها را به نقطه بالاتری بالغ کرده و با اعتراف به اینکه اصلاً چنین اجباری در اسلام وجود ندارد خواهان این است که باند رقیب در پی جام زهر اتمی، جام زهر اجتماعی را هم سربکشد. خبرگزاری حکومتی ایرنا این خواسته را انعکاس داده و نوشته است: «وی با تأکید بر ضرورت پرهیز از تنازعات سیاسی به مسئولان نظام در همه سطوح توصیه کرد باید قدر این مردم را بدانیم و «لا اکراه فی‌الدین» را یک دستور مؤکد قرآنی در همه ابعاد زندگی بدانیم». خبرگزاری ایرنا رژیم ۳/۹/۹۴
کار نظام به جایی رسیده که استوانه نظام میگوید «لا اکراه فی‌الدین»، در دین هیچ اجباری نیست. حالا این سؤال پیش می‌آید که مگر چی شده که رفسنجانی از «لا اکراه فی‌الدین» دم می‌زند، آیا کشف و شهود جدیدی در دین کرده و اولین بار است که آیه 265 از سوره بقره را می‌خواند یا اینکه موضوع چیز دیگری است؟
پاسخ این سؤال را رفسنجانی در دیدارش با رئیس پارلمان کرواسی که در روزنامه حکومتی اعتماد مورخ 14مهر درج شده داده است: «وقتی از شدت ظلم، ناامنی و بیکاری، کارد به استخوان برسد، جوان ناراضی به فکر انتقام می‌افتد».
آری، ترس از انفجار خشم متراکم جوانهاست که زبان رفسنجانی را به این آیه باز کرده است، همان جوانهای ناراضی که به‌دنبال آزادی هستند و دین فروشی آخوندها را بر نمی‌تابند. همان جوانهایی که به اعتراف رفسنجانی زیر فشار سرکوب آخوندها کارد به استخونشان رسیده و به فکر انتقام می‌افتند.
