ترس از نسیم محرم و آتش زیر خاکستر

طی روزهای اخیر و همزمان با مراسم‌های عزاداری محرم، نگرانی و وحشت رژیم هم اوج و شدت گرفته است. سوال این است که رژیم آخوندی با توسل به چه بهانه‌هایی سعی می‌کند، فضای جامعه را ببندد و هیأتها و دسته‌های عزاداری را هر چه بیشتر مورد کنترل قرار بدهد؟

واقعیت این است که سوء‌استفاده از ارزشها و مفاهیم مذهبی و لوث کردن آنها و به قول خودشان استفاده ابزاری از دین و مذهب برای مطامع قدرت‌پرستانه، شیوه رایج فاشیسم دینی حاکم است. یکی از ارزشها و مفاهیمی که بیشتر مورد سوء‌استفاده قرار گرفته، امر به معروف و نهی از منکر است و این مفهومی که اساساً معنایش مقاومت و پایداری در برابر ظلم و بی‌عدالتی و عالی‌ترین مصداقش هم قیام حسینی است. آخوندهای حاکم البته این معنا را خودشان خیلی خوب می‌دانند، کما این‌که خود خامنه‌ای دجالگرانه می‌گفت که امر به معروف و نهی از منکر این چیزها و سر و وضع فلان زن یا فلان مرد نیست. اما در عمل 26گشتی و ارگان سرکوبگر درست کرده که کارشان این است که مردم به‌خصوص زنان و جوانان را به همین بهانه‌ها مورد آزار و سرکوب و کنترل و گیر دادن به ظاهر و حجاب و پوشش آنها قرار بدهند. این روزها که بحث محرم و عزاداریها مطرح است، شاهد بودیم که چطور به این بهانه می‌خواستند جلو مسابقه فوتبال را بگیرند و چون نتوانستند، چطور با انواع شیوه‌ها سعی کردند ورزشگاه را به اشغال مزدوران پاسدار و بسیجی دربیاورند و به بهانه عزاداری آنجا را کنترل کنند.

رژیم آخوندی همیشه از مناسبتها و سنتهای مذهبی برای اهداف و منافع خودش سوءاستفاده می‌کرد، اما چند ساله اخیر مناسبتها و به‌خصوص عزاداریهای محرم به جای فرصت برای رژیم تبدیل به تهدید شده است. چرا؟

به‌واقع این پدیده جالبی است که از یک طرف نشان می‌دهد حربه دجالگری رژیم چقدر کند شده و از طرف دیگر گویای تشدید تضاد مردم و این حاکمیت ضد‌مردمی است. مردم سعی می‌کنند هر تجمعی را از تجمع ورزشی تا یک تشییع جنازه تا یک تجمع مذهبی را به صحنه بروز خشم و نفرت خودشان از رژیم تبدیل کنند و بنابراین رژیم هم به‌شدت از این وحشت دارد، به‌خصوص عزاداریهای محرم با توجه به محتوای ضدستم قیام عاشورا و برانگیختن عواطف و انگیزه‌ها در این جهت برای رژیم خیلی نگران‌کننده است. به این جهت با بسیج تمام ارگانهای امنیتی و سرکوبگرانه خودش و با به‌کار گرفتن عناصر سرسپرده‌ سعی می‌کند، هیأت‌های مذهبی و دستجات سینه‌زنی را تحت کنترل خودش دربیاورد؛ اما با این همه باز هم شاهد بروز خشم و اعتراض مردم در این مراسمها هستیم.

ظاهراً بایستی مردم در دافعه از رژیم و آخوندها و مداحان فاسد، به وادی ضدیت با شعائر محرم و عاشورا می‌افتادند یا حداقل نسبت به آن بی‌علاقه می‌شدند، در حالی که شاهد این هستیم که مردم همان ارزشها را در راستای نشان‌دادن خشم و نارضایتی خودشان از رژیم تبدیل به شعار و نوحه کردند.

البته اقشاری را هم مشاهده می‌کنیم که در دافعه از این همه دین‌فروشی و سوءاستفاده آخوندها از دین و مذهب، به ضدیت افتاده‌اند و آخوندهای حاکم هم فریاد و فغانشان از دین‌گریزی و از خالی و خلوت بودن نمایشات جمعه در شهرها بلند است، اما نفرت مردم از نماز جمعه‌های حکومتی و از آخوندهای دین‌فروش و سرسپرده ولی‌فقیه حسابش جداست. این کجا خودش را نشان می‌دهد؟ ، در استقبال مردم از هیأتها و دستجاتی که در آنها نوحه‌ها و شعارهای ضدرژیم و ضدستم با استفاده از استعاره‌های شناخته شده، رایج هست.

بخصوص که مقاومت مردم ایران و نیروی محوری آن مجاهدین به‌عنوان شاخص، جلو چشم مردم ایران و جوانهای انقلابی هستند که چگونه پایداری و مقاومت خودشان را از قیام حسینی و عاشورا الگو و الهام گرفتند و با استفاده از سرمشق فناناپذیر امام حسین و حضرت زینب، این ارزشها را در جامعه تثبیت کردند، به‌طوری که از مقاومت قهرمانانه زندانیان سیاسی در زندانها و شکنجه‌گاهها گرفته تا تظاهرات اعتراضی اقشار مختلف علیه رژیم کلمات و شعارهای عاشورا را فریاد می‌زنند. آری به‌دلیل همین پرچم افراشته مقاومت هست که رژیم پلید آخوندی نتوانسته بر چهره امام حسین و تابلو شکوهمند عاشورا در اذهان عامه مردم ایران خدشه وارد بکند.